Stage is begonnen!!

Hello Peoplee!! Fawaka?? betekent: Hoe gaat het? En als het dan goed met je gaat zeg je: 'Ai go'. We beginnen het al een klein beetje te leren:) Behalve wat buikkrampjes hier en daar en gemis gaat het prima hoor! We genieten van Suriname!

Vorige week dinsdag kregen we (Janine en ik) de uitslag van de MRSA-test, die was prima, dus konden we eigenlijk ook die dinsdag beginnen, maar wij waren niet in uniform, dus zijn we woensdag met stage begonnen, we hebben gewoon 2 extra vakantiedagjes gehad:) We hebben die dagen nog wel nuttig besteed, zoals huisje opruimen en we zijn naar de vreemdelingen dienst geweest voor de stempel. Moesten eerst een stempel halen voor in het paspoort, daarna konden we naar een ander kantoortje waar iemand zat die een afspraak voor je kon maken voor nog meer stempels, dus wij daar naar toe, werden vrijwel gelijk geholpen. Voordat ze begreep dat wij apart van de rest van de groep een afspraak moesten hebben waren we een kwartier verder. En toen hadden we eindelijk onze afspraak. Gaat de rest van onze groep een paar dagen later naar de vreemdelingendienst en maakt een afspraak voor heel de groep, inclusief Janine en ik dus. Dus nu moeten we weer zeggen dat dat niet kan, omdat wij in maart naar huis gaan voor een bruiloft (Jaaa, nog 2,5 week, dan komen we een weekje terug naar Nederland!)

Woensdag konden we dus eindelijk naar stage. We gingen met de taxi omdat Janine van de trap afgevallen was, dus met haar enorme blauwe benen en dikke enkel kon ze natuurlijk niet fietsen, lopen ging maar net. Dus we werden gebracht en opgehaald, ideaal, taxi kost niets vergeleken met Nederland. Kwamen we daar aan, moesten we ons eerst melden bij het verpleegkundig secretariaat na 4 verschillende mensen die ons zeiden dat we nog even moesten wachten en vroegen op welke afdeling we geplaatst zouden worden en 1.5 uur wachten kwamen we uiteindelijk op de couveuse-afdeling terecht, dit omdat er op kinderafdeling weinig kindjes lagen en ook niet veel opnames verwachtten. Wij kregen wel een beetje een 'yes-gevoel'! Als MBO-verpleegkundige kom je in Nederland niet zomaar op de Couveuse-afdeling, of bij de neonatologie. Het kleinste kindje wat op de afdeling ligt is met 27 weken geboren, wauw bijzonder, zo klein, alles erop en eraan! Onze werkbegeleidster gaf ons een rondleiding om te laten zien hoe het er op de afdeling aan toe gaat. De afdeling bestaat uit units en op de ene unit gaan ze naar huis, je hebt een unit daar gebeuren de opnames, op de andere units liggen er kindjes om aan te sterken. En je hebt 1 unit daar liggen de kindjes in couveuse, op de andere units ligt het kindje in een bedje. Ohjaa, een glinstertje op je tand mag niet, want piercings mogen ook niet, helaas zuster het kan er niet af. Verder mochten we de eerste paar dagen nog niet heel veel doen op de afdeling, vooral heel veel mee kijken. Het is wennen hoor, het rustig aan doen en soms niet kunnen verstaan omdat ze surinaams praten. En donderdag zijn we ook weer met de taxi naar stage gebracht en hebben we wederom niet veel gedaan, alleen maar meegekeken eigenlijk, mee helpen met voeden mocht wel. Zooooo leuk al die kleine lieve babietjes!

Vrijdag hadden we alweer weekend, heerlijk! Smorgens hebben we alle wassen gedraaid die we maar konden vinden. Dan denk je dat je er even vanaf bent, maar voor je het weet is de waston weer vol.. grr!! (Respect voor mama!!) 's avonds zijn we wat gaan drinken in de stad, overheerlijke cocktails!!

Zaterdag zijn we op trip geweest. Onze eerste trip! We werden meegenomen door de huisbaas en zijn vrouw en taxichauffeur Mahinder. Het was niet zo heel mooi weer, beetje regenachtig.Maar dat mocht de pret niet drukken. We reden met z'n allen naar de Surinamerivier, daar stapten we in een houten motorbootje richting het punt waar de suriname rivier uitmond in de oceaan. Toen kregen we te horen dat we dolfijnen gingen spotten! Erg leuk natuurlijk. We hebben ongeveer 6 dolfijnen in het water zien zwemmen/duiken! Gaaf om te zien. Na dit gezien te hebben voeren we door naar een plantage die 'Rust en werk' genaamd was. Typisch Surinaams:) We werden daar rondgeleid door een nederlander die oorspronkelijk uit Nijmegen komt maar nu al 20 jaar in Suriname woont. Er stond een trekker met aanhanger met daarop stoeltjes klaar om ons rond te rijden op de plantage. De plantage is erg groot, hoe groot weet ik niet meer precies. De plantage werd vroeger tijdens de slaventijd ook gebruikt, best bizar als je daar nu zelf rijd en een rondleiding krijgt over hoe het er nu aan toe gaat. De plantage is de enige in Suriname waar ze een garnalen-kwekerij hebben. Ook kweken ze een soort vis die lijkt op een piranha maar dan vegatarisch:) Ook lopen er koeien, schapen en geiten die varkens worden genoemd in Su, waarom weet ik ook niet. Als dit vlees bij ons zou worden verkocht zouden er 3 stickers op geplakt worden dat het biologisch vlees is. Die man vertelde ons echt vanalles, over welke plagen er kunnen zijn, bijvoorbeeld een aasgier of een slang. Er stonden enorm mooie palmen op die plantage, zilverpalmen heten die!

Zondag zijn we weer naar een andere kerk geweest. Baptisten gemeente Zuid. Ook hier zjin ze begonnen met de lijdensweken! Na de dienst werden we door de spreker uitgenodigd om vrijdagavond te komen volleyballen, dus wie weet doen we dat!!
En nu zijn we alweer bijna klaar met de 2e week stage, morgen nog 1 dagje en dan hebben we weekend! Vrijdag gaan we uitslapen en waarschijnlijk even naar de stad en zaterdag willen we gaan zwemmen!

Slaap lekker Nederland!
Liefs vanuit Paramaribo