Feest in Suriname!
Door: Just me:)
Blijf op de hoogte en volg Elise
25 Mei 2015 | Suriname, Paramaribo
Ha lieve mensen!
Het gaat nu zo snel, nog 6 weekjes en dan hoop ik weer op Nederlandse bodem te zijn! Maar eerst genieten we nog een poosje van het heerlijke Suriname. De stage op de kinderafdeling zit erop, ik heb eerder al aan jullie verteld dat we een overstap moesten maken, we hebben verlenging gekregen op de kinderafdeling omdat we dat graag wilden en nu gaan we toch echt naar de kraam afdeling, voor de laatste fase van onze stage! Ben heel benieuwd hoe het daar gaat zijn!
We hebben weer 2 leuke weken achter de rug! De laatste 2 stage weken op de kinderafdeling. Een aantal dagen heb ik in de behandelkamer gestaan, leuk om dit ook mee te maken, zo krijg je wel meer een totaal plaatje van de afdeling. Als je dus een dag in de behandelkamer staat, dan mag je medicatie klaarzetten en uitdelen, injecties klaarmaken en geven, medicatie vanuit de apotheek controleren, de statussen van de patiënten bijwerken, en aanpassen na de artsenvisite. Interessant om ook dit deel te kunnen doen van de afdeling, en om ook nog een stukje administratie te doen heb ik ook nog een aantal dagen achter de balie gezeten, ook dat hoort erbij, maar ik sta toch liever aan het bed hoor:)
12 mei was het de dag van de verpleging. Dat betekent: feest!! En ja hoor het was ook groot feest, toespraken, muziek, eten en drinken. De slogan van 's Lands Hospitaal luidt als volg: 'Vanuit ervaring naar vernieuwing'. Dus ook deze dag stond de betekenis van deze slogan centraal. Het ziekenhuis is al zo oud, en het is echt mooi om te zien dat ze in het ziekenhuis vernieuwing en verandering willen toepassen en zien. De directie is er helemaal klaar voor, maar om echt verandering te willen zien moet je denk ik toch echt bij het personeel op de werkvloer beginnen, het komt vast goed! Het was erg leuk om te zien hoe al die zusters in hun nette witte pakjes helemaal los gingen op de muziek, daar sta je dan als bakra met je stijve heupen haha! Voor je het weet word je bij de hand gepakt en moet je meedansen (jaja, ik dus ook).
Janine en ik wilden graag een keer bij een bevalling aanwezig zijn, en ja hoor, woensdag mochten we bij een bevalling assisteren! Onze hoofdzuster belde naar de verloskamers en er waren toevallig 2 vrouwen aan het bevallen. Wij waren natuurlijk enorm blij dat het nu eindelijk kon en mocht, kom je daar aan mag je eerst even wachten. Dus wij wachten, daarna werd Janine meegenomen door een zuster, die mocht bij een andere bevalling dan mij kijken. Ik moest nog even wachten, toen kwam er een zuster naar mij toe, even voor stellen, Zuster Elise Hout. 'Hoeeee??' hoor je dan. ' Ja gewoon, zuster Hout'. 'Gewoon hout als dit (al tikkend op een houten balie)?' Ja, gewoon hout als dat inderdaad'. 'Oke, oke, ga jij 'hout' maar even op dat plastic zitten dan' zei ze met een beetje minachting. Ik dacht, mens doe maar normaal.. Maar goed, ik deed maar net of ik ik het grappig vond, 'haha, ja hoor zuster.' Al met al was het best een lieve zuster. Ik werd na een poosje meegenomen naar de (aanstaande) moeder die aan het bevallen was. Ik had me even voorgesteld, en vroeg of ze het goed vond of ik, (zo'n nieuwsgierige bakra), tijdens de bevalling aanwezig was. Dit vond ze goed. Het verliep allemaal heel vlotjes en het zou niet lang duren. Ik bedacht me ineens dat ik al 6 uren lang niets had gegeten, en ja met een lege maag assisteren bij een bevalling, voor het eerst, ik dacht, dat is misschien niet het slimste idee. Dus ik had een kwartiertje om mijn bami naar binnen te werken en moest toen snel weer terug komen. Bij Janine, die bij een andere aanstaande moeder mocht helpen, duurde het veel langer. Dus toen heb ik gevraagd of we niet samen bij dezelfde bevalling aanwezig mochten zijn, dit mocht en de moeder vond het ook goed. Dus, na een kwartier was ik terug op de afdeling en binnen een half uurtje had de moeder een mooie zoon! Het eerste huiltje van haar zoontje was nog maar net gehoord of de telefoon van de moeder ging. Ze nam op, begon te praten, vroeg: 'zuster, zuster, wat is het, een jongen toch?' Uh mevrouw, ik vertel u niets, leg die telefoon neer, je hebt je kind nog niet eens gezien! En toen hing ze toch de telefoon maar op. Wel bizar, je denkt , wauw weer een mooi gezond kindje, totdat je de status van de moeder leest, die is hiv-positief, dus het kindje ook.., dan heeft de geboorte van dit kindje echt 2 kanten!
Ik ben nog niet klaar met vertellen hoor! Janine en ik waren uitgenodigd bij een typisch surinaamse verjaardag. De moeder van onze stagebegeleidster was jarig, ze werd 55 en zou een surprise party krijgen. Ja dit konden we niet afslaan natuurlijk, het hoort wel een beetje bij het cultuur snuiven:). Naar een verjaardag waarvan je de jarige niet eens kent.. ach, hier kan alles. Kom je daar als bakra's, je voelt je een beetje bekeken.. maar goed, we konden genieten van surinaams eten, surinaamse klederdracht, echt een feestje. En de jarige vond het geweldig dat we geweest waren. Donderdag hadden we weer een verjaardag, dit was bij een zuster van de couveuse afdeling en was gewoon thuis, heel gezellig, weer met elkaar gegeten en gelachen!
Wij hebben op de kinderafdeling een aantal kinderartsen en er was nog 1 arts in opleiding. Inmiddels heeft ze haar diploma voor kinderarts binnen en is ze ook kinderarts. Wij waren ook uitgenodigd voor die diploma-uitreiking. Eerst kregen we een presentatie over een bepaald ziektebeeld, daarna was het tijd voor felicitatie onder het genot van een hapje en een drankje. Het team van de kinderafdeling en van de couveuse-afdeling vonden het erg leuk dat we er waren en er was een ontspannen en gezellige sfeer!! Daarna zijn we nog naar de stad gegaan om gezellig met de rest van onze studiegenootjes een cocktailtje te drinken op het terras, het was tenslotte weekend!
Afgelopen vrijdag hebben we afscheid genomen van Andy en Jacoline, die hopen voor 2 maanden naar Nederland te gaan met verlof. Er zijn een aantal avonden georganiseerd waarin ze vertellen wat hun werk inhoud bij MAF-Suriname, een aanrader!:) Wij hebben heel fijn contact met hen gehad, en we gaan ze zeker missen!!
Leuk om te weten dat jullie mijn blog lezen en even een reactie geven! Daar word ik blij van:) Bedankt
!
Veel liefs, Mi O si yu Tra leisi, (tot de volgende keer)
Bosi,
Elise
Het gaat nu zo snel, nog 6 weekjes en dan hoop ik weer op Nederlandse bodem te zijn! Maar eerst genieten we nog een poosje van het heerlijke Suriname. De stage op de kinderafdeling zit erop, ik heb eerder al aan jullie verteld dat we een overstap moesten maken, we hebben verlenging gekregen op de kinderafdeling omdat we dat graag wilden en nu gaan we toch echt naar de kraam afdeling, voor de laatste fase van onze stage! Ben heel benieuwd hoe het daar gaat zijn!
We hebben weer 2 leuke weken achter de rug! De laatste 2 stage weken op de kinderafdeling. Een aantal dagen heb ik in de behandelkamer gestaan, leuk om dit ook mee te maken, zo krijg je wel meer een totaal plaatje van de afdeling. Als je dus een dag in de behandelkamer staat, dan mag je medicatie klaarzetten en uitdelen, injecties klaarmaken en geven, medicatie vanuit de apotheek controleren, de statussen van de patiënten bijwerken, en aanpassen na de artsenvisite. Interessant om ook dit deel te kunnen doen van de afdeling, en om ook nog een stukje administratie te doen heb ik ook nog een aantal dagen achter de balie gezeten, ook dat hoort erbij, maar ik sta toch liever aan het bed hoor:)
12 mei was het de dag van de verpleging. Dat betekent: feest!! En ja hoor het was ook groot feest, toespraken, muziek, eten en drinken. De slogan van 's Lands Hospitaal luidt als volg: 'Vanuit ervaring naar vernieuwing'. Dus ook deze dag stond de betekenis van deze slogan centraal. Het ziekenhuis is al zo oud, en het is echt mooi om te zien dat ze in het ziekenhuis vernieuwing en verandering willen toepassen en zien. De directie is er helemaal klaar voor, maar om echt verandering te willen zien moet je denk ik toch echt bij het personeel op de werkvloer beginnen, het komt vast goed! Het was erg leuk om te zien hoe al die zusters in hun nette witte pakjes helemaal los gingen op de muziek, daar sta je dan als bakra met je stijve heupen haha! Voor je het weet word je bij de hand gepakt en moet je meedansen (jaja, ik dus ook).
Janine en ik wilden graag een keer bij een bevalling aanwezig zijn, en ja hoor, woensdag mochten we bij een bevalling assisteren! Onze hoofdzuster belde naar de verloskamers en er waren toevallig 2 vrouwen aan het bevallen. Wij waren natuurlijk enorm blij dat het nu eindelijk kon en mocht, kom je daar aan mag je eerst even wachten. Dus wij wachten, daarna werd Janine meegenomen door een zuster, die mocht bij een andere bevalling dan mij kijken. Ik moest nog even wachten, toen kwam er een zuster naar mij toe, even voor stellen, Zuster Elise Hout. 'Hoeeee??' hoor je dan. ' Ja gewoon, zuster Hout'. 'Gewoon hout als dit (al tikkend op een houten balie)?' Ja, gewoon hout als dat inderdaad'. 'Oke, oke, ga jij 'hout' maar even op dat plastic zitten dan' zei ze met een beetje minachting. Ik dacht, mens doe maar normaal.. Maar goed, ik deed maar net of ik ik het grappig vond, 'haha, ja hoor zuster.' Al met al was het best een lieve zuster. Ik werd na een poosje meegenomen naar de (aanstaande) moeder die aan het bevallen was. Ik had me even voorgesteld, en vroeg of ze het goed vond of ik, (zo'n nieuwsgierige bakra), tijdens de bevalling aanwezig was. Dit vond ze goed. Het verliep allemaal heel vlotjes en het zou niet lang duren. Ik bedacht me ineens dat ik al 6 uren lang niets had gegeten, en ja met een lege maag assisteren bij een bevalling, voor het eerst, ik dacht, dat is misschien niet het slimste idee. Dus ik had een kwartiertje om mijn bami naar binnen te werken en moest toen snel weer terug komen. Bij Janine, die bij een andere aanstaande moeder mocht helpen, duurde het veel langer. Dus toen heb ik gevraagd of we niet samen bij dezelfde bevalling aanwezig mochten zijn, dit mocht en de moeder vond het ook goed. Dus, na een kwartier was ik terug op de afdeling en binnen een half uurtje had de moeder een mooie zoon! Het eerste huiltje van haar zoontje was nog maar net gehoord of de telefoon van de moeder ging. Ze nam op, begon te praten, vroeg: 'zuster, zuster, wat is het, een jongen toch?' Uh mevrouw, ik vertel u niets, leg die telefoon neer, je hebt je kind nog niet eens gezien! En toen hing ze toch de telefoon maar op. Wel bizar, je denkt , wauw weer een mooi gezond kindje, totdat je de status van de moeder leest, die is hiv-positief, dus het kindje ook.., dan heeft de geboorte van dit kindje echt 2 kanten!
Ik ben nog niet klaar met vertellen hoor! Janine en ik waren uitgenodigd bij een typisch surinaamse verjaardag. De moeder van onze stagebegeleidster was jarig, ze werd 55 en zou een surprise party krijgen. Ja dit konden we niet afslaan natuurlijk, het hoort wel een beetje bij het cultuur snuiven:). Naar een verjaardag waarvan je de jarige niet eens kent.. ach, hier kan alles. Kom je daar als bakra's, je voelt je een beetje bekeken.. maar goed, we konden genieten van surinaams eten, surinaamse klederdracht, echt een feestje. En de jarige vond het geweldig dat we geweest waren. Donderdag hadden we weer een verjaardag, dit was bij een zuster van de couveuse afdeling en was gewoon thuis, heel gezellig, weer met elkaar gegeten en gelachen!
Wij hebben op de kinderafdeling een aantal kinderartsen en er was nog 1 arts in opleiding. Inmiddels heeft ze haar diploma voor kinderarts binnen en is ze ook kinderarts. Wij waren ook uitgenodigd voor die diploma-uitreiking. Eerst kregen we een presentatie over een bepaald ziektebeeld, daarna was het tijd voor felicitatie onder het genot van een hapje en een drankje. Het team van de kinderafdeling en van de couveuse-afdeling vonden het erg leuk dat we er waren en er was een ontspannen en gezellige sfeer!! Daarna zijn we nog naar de stad gegaan om gezellig met de rest van onze studiegenootjes een cocktailtje te drinken op het terras, het was tenslotte weekend!
Afgelopen vrijdag hebben we afscheid genomen van Andy en Jacoline, die hopen voor 2 maanden naar Nederland te gaan met verlof. Er zijn een aantal avonden georganiseerd waarin ze vertellen wat hun werk inhoud bij MAF-Suriname, een aanrader!:) Wij hebben heel fijn contact met hen gehad, en we gaan ze zeker missen!!
Leuk om te weten dat jullie mijn blog lezen en even een reactie geven! Daar word ik blij van:) Bedankt
!
Veel liefs, Mi O si yu Tra leisi, (tot de volgende keer)
Bosi,
Elise
-
03 Juni 2015 - 14:11
Familie Akershoek:
Ha Elise,
Weer nieuws van je gelezen,een bevalling meemaken is op zich al weer een hele ervaring,ik kan me die 1e
keer op de kraam nog goed heugen,is gewoon een ervaring apart,maar inderdaad heeft het zo wel 2 kanten,nieuw leven met een grote schaduw erover.
Hoop dat je laatste 6 weken ook goed gaan verlopen,
Groetjes vanuit Tholen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
